Magdalena Goetze
Opracowanie treści
Gabriela Sorsa
Opracowanie merytoryczne
Teoria autodeterminacji
Teoria autodeterminacji Deci i Ryana zakłada, że ludzie mają wewnętrzną potrzebę samoregulacji oraz dążenia do osiągania celów, które są zgodne z ich własnymi wartościami, potrzebami i interesami. Podstawowym założeniem tej teorii jest to, że ludzie mają naturalną zdolność do samoregulacji i kontrolowania swojego działania, gdy mają poczucie autonomii, kompetencji i związku społecznego. Główne komponenty teorii autodeterminacji to autonomia, kompetencje i związek społeczny.
- Autonomia to poczucie własnej kontroli nad własnym życiem i działaniami. Osoby o wysokim poczuciu autonomii mają możliwość podejmowania decyzji zgodnie z własnymi wartościami, preferencjami i celami, co prowadzi do większej motywacji wewnętrznej.
- Kompetencje odnoszą się się do poczucia skuteczności i efektywności w wykonywaniu zadań oraz osiąganiu celów. Ludzie odczuwający się kompetentni w danej dziedzinie są bardziej skłonni do podejmowania wyzwań i dążenia do samodoskonalenia.
- Związek społeczny, polega na poczuciu przynależności do społeczności oraz współpracy z innymi ludźmi. Osoby o silnym związku społecznym odczuwają wsparcie i akceptację ze strony innych, co zwiększa ich motywację i zaangażowanie w działania.
Teoria autodeterminacji podkreśla, że spełnienie tych trzech potrzeb jest kluczowe dla rozwijania wewnętrznej motywacji oraz osiągania satysfakcji z życia i działania. Gdy jednostka ma możliwość działania w sposób autonomiczny, doświadcza sukcesów oraz czuje się akceptowana przez społeczność, jest bardziej skłonna do podejmowania działań z własnej inicjatywy oraz do długotrwałego zaangażowania w swoje cele.
Bibliografia
Strelau, J. (2023). Różnice indywidualne. Historia – determinanty – zastosowania. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar