Biologiczna teoria temperamentu PEN

Antonina Mądzik
Opracowanie merytoryczne

Julia Odelga
Opracowanie treści

Biologiczna teoria temperamentu PEN

Biologiczna teoria temperamentu PEN Hansa Eysencka zalicza się do czynnikowych teorii osobowości. Zakłada biologiczne podłoże temperamentu i uniwersalność cech temperamentalnych.

Eysenck, podobnie jak Strelau, uważa, że osobowość i temperament są zbliżonymi pojęciami, ponieważ temperament wpływa na zachowanie się jednostki w stosunku do innych osób, co stanowi podstawę formowania osobowości. Trzy wymiary temperamentu według Eysencka – psychotyczność, ekstrawersja, neurotyczność – stanowią kluczową koncepcję w badaniach nad osobowością.

Wymiar ekstrawersja

Wymiar ekstrawersja / introwersja związany jest z powstawaniem energii w mózgu i jej dystrybucją.

Wymiar psychotyczność

Osoby osiągające wysoki wynik w skali psychotyczności są opisane jako zimne, bezosobowe, nieufne, dziwaczne i antyspołeczne. Interesującym jest to, że psychotyczność wykazuje wysoką korelację z cechą cenioną w różnych obszarach życia, takich jak twórczość

Wymiar neutoryczność

Na jednym biegunie neurotyczność opisywana jest jako zrównoważenie emocjonalne, a na drugim brak równowagi emocjonalnej. Osoby neurotyczne cechuje mała odporność na stres, co związane jest z wrażliwością autonomicznego układu nerwowego, powodującą silne i długotrwałe przeżycia emocjonalne. Neurotycy o skłonnościach introwertywnych mogą doświadczać lęku, depresji i psychostenii. Natomiast osoby o wysokim poziomie neurotyczności i ekstrawersji mogą wykazywać aspołeczne zachowania. Wysokie wskaźniki ekstrawersji, neurotyczności, psychotyczności oraz niska potrzeba aprobaty społecznej są charakterystyczne dla osobowości psychopatycznej.

Bibliografia

Strelau, J. (2023). Różnice indywidualne. Historia – determinanty – zastosowania. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar