Interakcyjna teoria temperamentu

Psychologia różnic indywidualnych

Antonina Mądzik
Opracowanie merytoryczne

Julia Odelga
Opracowanie treści

Interakcyjna teoria temperamentu

Interakcyjna teoria temperamentu Thomasa i Chess zakłada, że temperament to styl zachowania wynikający z interakcji cech indywidualnych dziecka i środowiska. Już w pierwszych tygodniach życia obserwujemy różnice w zachowaniu między dziećmi, niezależne od sposobu wychowania czy postaw rodziców. Rozwój jednostki zależy od interakcji między jej aktywnością a środowiskiem.

Temperament odnosi się do zachowania dziecka i jest równoznaczny z pojęciem stylu zachowania. Nowojorskie Badania Podłużne przeprowadzone w latach 1956-1990 przez Alexandra Thomasa i Stellę Chess na 133 dzieciach z klasy średniej miały na celu stworzenie teorii temperamentu oraz sprawdzenie jej predykcyjnej wartości. Badanie wyodrębniło 9 cech temperamentalnych, grupując je w 3 typy temperamentów.

Typy temperamentalne

Na podstawie 9 cech temperamentalnych wyróżniono 3 typy temperamentów.

Temperament łatwy (ok. 40% dzieci), który charakteryzuje się dominacją nastroju pozytywnego nad negatywnym. Dzieci z takim temperamemtem łatwo adaptują się do nowych sytuacji i są zainteresowane nowymi bodźcami
Temperament wolno rozgrzewający się (ok. 15% dzieci) wykazują przewagę nastroju negatywnego nad pozytywnym, mają trudności w adaptacji i reagują negatywnie na nowe bodźce
Temperament trudny (ok. 10% dzieci), dzieci o temperamencie trudnym wykazują przewagę nastroju negatywnego nad pozytywnym, mają trudności w przystosowaniu się i reagują negatywnie na nowe bodźce. Różnią się innych one od dzieci o innych typach temperamentu poprzez silne reakcje na bodźce i nieregularność, w przeciwieństwie do dzieci o temperamencie łatwym i wolno rozgrzewających się, u których reakcje są słabsze i bardziej regularne

Strelau, J. (2023). Różnice indywidualne. Historia – determinanty – zastosowania. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar