Antonina Mądzik
Opracowanie treści
Julia Odelga
Opracowanie merytoryczne
Triarchiczna teoria inteligencji
Triarchiczna teoria inteligencji, opracowana przez Roberta Sternberga, zakłada, że inteligencja jest relacją jednostki ze światem zewnętrznym i wewnętrznym, na poziomie poznawczym. Sternberg wyróżnia trzy rodzaje inteligencji: analityczną, twórczą i praktyczną. Każda z nich jest częścią trzech wzajemnie uzupełniających się subteorii – komponentowej, empirycznej i kontekstualnej.
Inteligencja analityczna
Aby opisać związek inteligencji ze światem wewnętrznym jednostki, wyróżnia się trzy typy procesów mentalnych, które są zaangażowane w myśli. Te trzy komponenty składają się na inteligencję analityczną. Są to:
- składniki wykonawcze, czyli procesy przetwarzania informacji (np. kodowanie, strukturalizacja i porównywanie bodźców)
- składniki nabywania wiedzy aktywne podczas uczenia się (selektywne kodowanie, łączenie i porównywanie)
- metaskładniki, czyli procesy wykonawcze wykorzystywane do, kontrolowania i wyboru sposobu rozwiązania problemu
Inteligencja twórcza
Ludzie uczą się poprzez doświadczanie. Kiedy dany problem pojawi się po raz pierwszy jest on wyzwaniem, ale dzięki kolejnym doświadczeniom ludzkie zachowanie staje się zautomatyzowane. Ten rodzaj inteligencji nazwany został inteligencją twórczą.
Inteligencja praktyczna
Natomiast inteligencja praktyczna opisywana jest jako umiejętność dokonania wyboru i modyfikacji środowisk istotnych dla życia i zdolności jednostki.
Bibliografia
Strelau, J. (2023). Różnice indywidualne. Historia – determinanty – zastosowania. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar