Eksperyment “Mały Albert”

  • Psychologia rozwojowa

Jagoda Humeniuk
Opracowanie treści

Aneta Peichert
Opracowanie merytoryczne

"Mały Albert" (warunkowanie klasyczne)

Cel: sprawdzenie, czy lęk można warunkować w podobny sposób, jak w eksperymencie Pawłowa z psami.
Procedura: dziecko (Mały Albert) warunkowane było lękiem wobec białego szczura poprzez łączenie jego obecności z głośnym hałasem.

Wynik: Albert zaczął reagować lękiem nie tylko na szczura, ale także na inne bodźce podobne do niego.

Eksperyment z Małym Albertem, przeprowadzony przez Johna Broadusa Watsona i Rosalie Rayner w 1920 roku, miał na celu zbadanie procesu warunkowania klasycznego w kontekście wywoływania lęków. Watson, zainspirowany teorią Pawłowa, postanowił sprawdzić, czy strach można warunkować u niemowlęcia podobnie jak u psów. Badania prowadzono na dziewięciomiesięcznym chłopcu znanym jako Mały Albert. Początkowo spokojny i nieokazujący lęku chłopiec został poddany warunkowaniu, gdzie bodziec obojętny (biały szczur) był łączony z bodźcem bezwarunkowym (głośny hałas). Efekt eksperymentu wykazał, że Mały Albert nabył lęk wobec białego szczura, nawet po przeniesieniu do innych warunków czy prezentacji innych podobnych bodźców. Eksperyment dowiódł, że reakcje emocjonalne, w tym strach, mogą być nabyte poprzez warunkowanie klasyczne, generalizować się na podobne bodźce i utrzymywać się trwale.

Bibliografia

Zimbardo P., Gerrig R. (2009). Psychologia i życie. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN